οικειόχειρος

οἰκειόχειρος, -ον (Μ)

ιδιόχειρος.

επίρρ...

οἰκειοχείρως (Μ)

1. ιδιοχείρως

2. εκουσίως, αυθορμήτως.

[ΕΤΥΜΟΛ. < οἰκεῖος + -χειρος (< χείρ, χειρός), πρβλ. ιδιό-χειρος].